Art. 1.

Uchwała reguluje formę zawarcia małżeństwa chrześcijańskiego wywołującą skutki, jakie w prawie polskim pociąga za sobą zawarcie małżeństwa przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego.

Art. 2.

Forma, o której mowa w art. 1 jest dopełniona, gdy mężczyzna (narzeczony) i kobieta (narzeczona) w obecności duchownego oraz dwóch pełnoletnich świadków złożą oświadczenia, że wstępują ze sobą w związek małżeński, podlegający prawu Kościoła Chrześcijan Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej zwanego dalej „Kościołem” oraz że jednocześnie zawierają małżeństwo podlegające prawu polskiemu.

Art. 3.

1. Duchowny nie może przyjąć oświadczeń o wstąpieniu w związek małżeński podlegający prawu polskiemu bez uprzedniego przedstawienia mu 3 egzemplarzy zaświadczenia stwierdzającego brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa przez narzeczonych, sporządzonego przez kierownika urzędu stanu cywilnego.

2. Po otrzymaniu zaświadczenia, o którym mowa w ustępie poprzedzającym, duchowny stwierdza tożsamość narzeczonych i zgodność ich danych z treścią zaświadczenia, oraz podaje im informację o treści podstawowych przepisów prawa polskiego dotyczących zawarcia małżeństwa i jego skutków, po czym może przystąpić do przyjęcia oświadczeń o wstąpieniu w związek małżeński. 3. Treść informacji, o której mowa w ust. 2 ustala w drodze uchwały Rada Kościoła.

Art. 4.

W razie niebezpieczeństwa grożącego bezpośrednio życiu jednej ze stron, oświadczenia o wstąpieniu w związek małżeński w trybie art. 1 mogą być złożone przed duchownym bez zaświadczenia sporządzonego przez kierownika urzędu stanu cywilnego stwierdzającego brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa. W takim wypadku narzeczony i narzeczona składają przed duchownym zapewnienie, że nie wiedzą o istnieniu okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa. Przepis art. 6 i 7 ma zastosowanie.

Art. 5.

1. Oświadczenia, o których mowa w art. 2 składa się w sposób następujący: Na pierwsze pytanie duchownego wyrażone w słowach: „N. (imię narzeczonego) i N. (imię narzeczonej), czy chcecie dobrowolnie i bez żadnego przymusu zawrzeć chrześcijański związek małżeński?”, narzeczony odpowiada „Tak, chcę” oraz narzeczona odpowiada „Tak, chcę”. Na drugie pytanie duchownego wyrażone w słowach: „N. (imię narzeczonego) i N. (imię narzeczonej), czy chcecie, aby związek małżeński obecnie zawierany wywołał skutki przewidziane w prawie Rzeczpospolitej Polskiej?”, narzeczony odpowiada „Tak, chcę” oraz narzeczona odpowiada „Tak, chcę”. Dalej narzeczony powtarza za duchownym słowa: „Ja, N. (imię narzeczonego), biorę Ciebie N. (imię narzeczonej) za żonę i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący, w Trójcy jedyny.” Następnie narzeczona powtarza za duchownym: „Ja, N. (imię narzeczonej), biorę Ciebie N. (imię narzeczonego) za męża i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący, w Trójcy jedyny.” 2. Gdy któryś z narzeczonych jest głuchoniemy, składa powyższe oświadczenie poprzez podpisanie dokumentu z jego tekstem.

Art. 6.

1. Niezwłocznie po przyjęciu oświadczeń, o których mowa w art. 5 duchowny sporządza zaświadczenie o zawarciu małżeństwa stwierdzające, że oświadczenia zostały złożone w jego obecności i w obecności dwóch świadków. Zaświadczenie podpisują małżonkowie, dwóch świadków oraz duchowny, który też odciska na nim pieczęć zboru.

2. Wzór zaświadczenia określają władze państwowe w drodze rozporządzenia. Wzór pieczęci określa Rada Kościoła w drodze uchwały.

Art. 7.

1. Zaświadczenie, o którym mowa w art. 6 wraz z zaświadczeniem, o którym w art. 3 sporządzonym przez kierownika urzędu stanu cywilnego, duchowny w ciągu pięciu dni od zawarcia małżeństwa przekazuje do urzędu stanu cywilnego właściwego dla miejsca zawarcia małżeństwa. Przekazanie następuje za potwierdzeniem odbioru bezpośrednio w urzędzie stanu cywilnego lub poprzez nadanie przesyłki poleconej w polskim urzędzie pocztowym.

2. Jeden egzemplarz zaświadczenia, o którym mowa w art. 6 ust. 1 duchowny wręcza małżonkom, inny zaś przechowuje w archiwum zboru Kościoła, który upoważnił duchownego do przyjęcia oświadczeń o wstąpieniu w związek małżeński.

3. Zaświadczenie jest podstawą wpisu zawartego małżeństwa w księdze małżeństw prowadzonej przez zbór, o którym mowa w ustępie poprzedzającym.

Art. 8.

Duchownym Kościoła, o którym mowa w niniejszej uchwale jest pastor.

Art. 9.

Zmiany w niniejszej uchwale dokonywane są uchwałą Krajowej Konferencji Kościoła większością trzech czwartych głosów w obecności co najmniej połowy ogólnej liczby delegatów.

Art. 10.

Przepisy niniejszej uchwały wchodzą w życie w terminie określonym w uchwale Międzykonferencyjnego Zjazdu Delegatów Kościoła Chrześcijan Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 października 2005 r. - przepisy wprowadzające Zasadnicze Prawo Wewnętrzne Kościoła i inne przepisy prawne Kościoła.